Op weg naar de boerderij in de Pyreneeën

Met boer Mel had ik afgesproken om 20 september bij hem te beginnen. Dat geeft me nog een paar dagen in Santiago de Compostela. Doorlopen naar Finisterra had ook gekund, maar ik wil geen abrupte overgang van wandelen naar werken op een boerderij. Ik breng zaterdag 16-9 mijn schoenen naar een schoenmaker. Gelukkig heeft hij vervangende zolen voor mijn maat 48. Maandagmiddag kan ik ze weer op komen halen. Ivan uit Brugge komt vanmorgen aan, had ik gehoord. Hij is er eerder dan verwacht. Zijn vrouw met hondje hebben hem opgewacht. Ivan zag er blij uit. Diego, één van de Argentijnen is samen met hem aangekomen. Ook Margaretha met haar groepje zal rond het middaguur aankomen.Ik ga om 11.30 al naar de 12.00 mis in de hoop dat het wierookvat heen en weer gezwaaid zal worden. Helaas de butafumeiro blijft stil hangen. Op het plein kom ik Liz (Hongaarse) tegen. Zij trekt op met de groep Argentijnen en zal mij waarschuwen als ze uit gaan vanavond. Later in de middag spreken Margaretha en ik af en drinken een biertje (2) en wisselen Camino-ervaringen uit. Leuk haar weer te zien. Om 22.00 uur lig ik al in bed en krijg een SMS van Liz. Ik kleed mij aan en ga naar de bar, waar ook de Argentijnen zijn. Het is erg gezellig. Ik zie Gregor daar ook weer. Hij gaat morgen weer terug naar Duitsland. Helaas moeten de meesten, waaronder ik, om 00.30 weer terug zijn in Seminario Menor, want dan gaat de poortdeur dicht.

De zondag ben ik meer toerist. Wel bestel ik een nieuwe laptop, die ik laat bezorgen bij hetzelfde adres als mijn koffer. Hopen dat dit goed gaat. Ook bestel ik online de treintickets naar Barcelona-Sants. Daarbij maak ik de fout de 19e i.p.v. de 20e als datum te kiezen. Een appje naar Mel en hij is gelukkig akkoord. Ook tijdens de 19.00 uur mis wordt er geen wierookvat gezwaaid.

Maandag bel ik eerst een pedicure in de buurt. Ik kan om 15.00 uur langskomen. De schoenen zien er weer picobello uit. Ik koop na enig rondlopen een rugtas bij de Decathlon voor weinig. Als ik in de vroege avond door het centrum loop, komen de 3 broers uit Tilburg mij tegemoet. Zij zijn op zoek naar een KFC. Die had ik net gezien. Ik sluit mij, ondanks mijn bedenkingen over fastfood, bij hen aan. Na het eten gaan we naar een bar in de buurt van hun Albergue en drinken er een paar. Zij hadden het er over, dat zij op de laatste wandeldag het over hun vaders dood, al meer dan 30 jaar geleden, hebben gehad. Ontroerend dit te horen.

En dan op naar boer Mel. Met de rugzak om en rugtas met water en fruit loop ik naar het station van Santiago de Compostela. Ik vertrek daar om 07.47 uur. Het eerste stuk, naar Madrid, zit ik eerste klas! Ik vond het al een duur ticket! In Madrid moet ik van het ene station (Chamartin) naar het andere (Atocha). Als het mij niet lukt een ticket bij een automaat hiervoor te kopen vraag ik een stationsbeambte. Het is inbegrepen en ik sta al bij de ingang van het goede perron. Op Barcelona-Sants moet ik een nummertje trekken. Na een kwartier wachten, vraag ik maar weer aan een stationsbeambte of ik hier juist ben. Nee, ik moet bij de loketten 1 tot 7 zijn. Het boemeltreintje baant zich een weg naar boven, de Pyreneeën in. Het eindstation is Puigcerda, aan de Franse grens, maar ik moet er na 2 uur uit in Ripoll, het is inmiddels 18.30 uur. Daar pikt Mel mij op in zijn oude 4x4 pickup. Hij moet nog veevoer en zo kopen in het stadje en dan gaan we verder naar de boerderij. We komen door Sant Joan de les Abadesses, het dorp dat 2 km van de boerderij vandaan ligt. Als we het asfalt af gaan, stapt Mel uit en zet de wagen handmatig in 4x4 stand. We rijden namelijk over een hobbelweg en moeten ook door een riviertje. Mathias, de andere helper, is inmiddels bezig het avondeten voor ons beiden te koken. Hij is Argentijn (29) en werkt hier nog 10 dagen. Hij spreekt bijna geen Engels, dus dat is goed voor mijn Spaans. De koeien overnachten beneden, boer Mel heeft zijn etage daarboven en Mathias en ik hebben elk een kamer van 4 bij 4 met daar tussenin een ruime, maar eenvoudige keuken, met een houtkachel en een bed, mocht het in de winter te koud zijn op de kamer.

Mijn eerste werkdag is woensdag 20 september. Ik dacht, dat je op een boerderij vroeg moet opstaan, omdat de koeien dan moeten worden gemolken. Dat gaat hier anders. Rond 13:00 gaat Mel naar de benedenverdieping om ongeveer 4 koeien van de 25 te melken. Hij zet 2 koeien per keer vast bij de uitgang. Geeft ze iets te eten en melkt indien nodig en werkt ze naar buiten. Hij schraapt de mest bij elkaar, waar ze stonden en doet de volgende 2 koeien. Als laatste wordt de stier naar buiten gewerkt en kunnen de koeien naar hun weiland. Om de dag is het dan mijn taak de mest m.b.v. een riek, een schraper, een bezem en een kruiwagen naar buiten rijden en te dumpen op de mestvaalt. De eerste dag is het veel uitgelegd krijgen. Wel kan ik balkjes hout machinaal splijten en even verderop stapelen.

Nu, na een paar dagen worden de taken door Mel verdeeld. Mijn dagritme is om 08.00 uur opstaan en om 21.00 uur mijn kamer opzoeken. Mel brengt de koeien 's nachts weer naar binnen, met een melkbeurt. Hij slaapt dus lang uit. Mathias is ook gewend aan dat soort uren. Er is een voorraadkamer met een diepvries. Ik werk voor kost en inwoning, dus ik kan er uithalen wat ik nodig heb en als ik bepaalde wensen heb, dan kan ik dat aangeven. Jammer is het wel, dat er door alledrie apart gekookt wordt. Naast mest ruimen heb ik appels verzameld, weiland afgezet voor de koeien, een dag appeltjes geschild voor appeljam en verder met het hout voorbereiden voor de winter. Door de flexibele invulling van de uren (25 per week), heb ik ook al een ochtendwandeling gedaan naar Sant Joan de les Abadesses. Daar is een mooi klooster, waar ik binnen ben geweest.

Ik moet nog wel wennen aan de werkzaamheden. Mijn rug houdt het nog goed vol. Ik ben nog maar net begonnen, maar ik wil wel alles weten over deze boerderij, bijvoorbeeld over het kaas maken dat Mel doet. De omgeving is prachtig, wat uitnodigt tot wandelen en er zijn wandelroutes aangegeven. Ook zag ik een herberg aangegeven met een Camino teken, dus er loopt een heuze Camino hier in de buurt. Morgen (zondag) heb ik vrij van staldienst en ga ik een langere wandeling doen. Naast 2 grote, lieve honden lopen er een stuk of 10 katten rond en een stuk of 6 kippen. Er zijn nu 4 kalveren, waarvan er eentje eergisternacht geboren is. Mel weet, dat ik minstens een half jaar wil blijven. Ik wil dan mijn pensioen laten ingaan. Door blijven werken kan dan altijd nog.

Zo, dat is het voor nu vanuit de Pyreneeën!