Bijna in Frankrijk

Gent - 23,4km - Zevergem - 24km - Nederename - 32,5 km - Pottes - 20km - Doornik

Na een goede nachtrust op de camping, eerst eens bedenken hoe dat moet met die blaar op de kleine teen, die ziet er nogal gehavend uit. Ik bel met schoonzus Andrea en vraag of zij een doos met mijn andere paar wandelschoenen zou kunnen opsturen, mocht het vandaag helemaal niet gaan. Zij oppert om een schoenmaker te vragen de schoenen op te rekken. Er is er één in de buurt. De schoenmaker vertelt dat het 24 uur zou duren. Ik had eerder al met natte kranten zelf een misschien wel geslaagde poging gedaan en nog een dag in Gent leek mij niets.

Het lopen gaat best goed, dus ik ga verder. In de buurt van de Sint-Baafskathedraal kan ik eindelijk weer een stempel in mijn pelgrimspaspoort scoren, de eerste in België. Als ik over een viaduct loop stopt er een bestelbus naast mij. "Ga jij naar Compostella?", "Ja". Nou, zijn dochter Lotte is gisteren ook vertrokken, klein met kort haar, en zij doet de Schelderoute ook. Wie weet.

Het gaat vanaf nu langs de Schelde(kanaal). Gelukkig had ik bestudeerd hoe ik op mijn volgende adres kom, dat aan de andere oever ligt. Er zijn al snel geen bruggen meer en dan zou het 10km om zijn.

Paul (80) en Sien(69) zijn ontzettend aardig. Natuurlijk verhalen over de kleinkinderen en ook over de verschillen tussen België en Nederland. Sien doet vrijwilligerswerk, waarbij zij in een groepje taalles geeft aan vluchtelingen. Zij zweert ook bij een babyzalf wat wonden geneest. Daar behandelt zij mijn teen mee. We eten halal schapenvlees gehaktballen, ratatouille en salade Een lekker aardbeientoetje na. De volgende ochtend loopt Sien een 5-tal km mee om mij een mooie route te laten zien. We maken een praatje met een boer, die zijn koeien Turks brood te eten geeft, dat hij ophaalt bij adresjes in Gent.

Als ik alleen verder ga langs de Schelde ben ik blij dat de bomen schaduw geven. Het is weer een warme dag. In Nederemane ga ik eerst naar de apotheek voor de wonderzalf. Die is helaas uit de handel, dus maar een alternatief gekocht. Bij de supermarkt koop ik een salade en allerlei fruit en eet om 17.00 uur op een bankje. Mijn volgend adres doet niet aan warme maaltijden verzorgen en vroeg mij pas na 18.00 te komen. Eenmaal binnen krijg ik meteen een lekkere venkelsoep aangeboden. Omdat ik mijn kleine teen ontzie tijdens het lopen heb ik er ook een blaar aan de andere zijkant bij. Die zal makkelijker te behandelen zijn met Compeed. De tuin staat vol met mooie bloemen, waaronder veel klaprozen. Het ontbijt is prima, met rustige klassieke muziek op de achtergrond. Fanny wil graag weten wanneer ik aankom in Santiago de Compostela.

In Oudenaarde zie ik een terras zonder schaduw, dus dat lijkt mij niets. De verdere wandeldag zie ik geen terras meer. Op mijn GPX programma zag ik dat de afstand 24km zou zijn, maar dat is dus hemelsbreed! Na 32,5 km kom ik bezweet aan in Pottes. Bij het reserveren sprak Carine meteen Nederlands, maar het is nu Wallonië, aan deze zijde van de Schelde. Wat wel vreemd is, is dat er stukjes Wallonië aan de Vlaamse kant zijn en andersom. Dat is omdat de Schelde vroeger meanderde en het nu meer een kanaal is. Carine en Luc zijn Vlamingen, die aan de Waalse kant wonen, in een mooi huis in Pottes. Vanavond komt Rik mee-eten. Om 20.00 aan tafel in de uitbouw is het erg gezellig. We zijn pas om middernacht uitgepraat en uitgelachen, ver na pelgrimbedtijd.

Het ontbijt was voortreffelijk. Naast het gebruikelijke brood, dat hier in dunne plakjes wordt gesneden, was er ook havermout en kwark, met walnoten van eigen boom en cranberries. Een spiegelei er bij, geweldig gewoon.

Na 5 km zie ik een vrouw aan de kant van de weg bezig. Ben jij Lotte? Ja, mijn vader had mij over u verteld! We lopen een tijdje samen op en blijken in dezelfde jeugdherberg geboekt te hebben. Ik moet aan de andere zijde van de Schelde zijn en Lotte doet langzaamaan, dus we gaan na een poosje elk ons eigen weg. Vlak voor Doornik is er een Decathlon en daar wil ik sandalen kopen. Een aardige verkoper helpt mij in het engels. Maat 47 past mij gelukkig! Mijn crocs doe ik weg.

Na een muntthee op een terrasje ga ik naar de jeugdherberg. Ik kom op een vierpersoonskamer bij Frank, Kameroener en een Franstalige jongeman. Na douchen en voetverzorging ga ik op mijn sandalen de stad in om ergens te eten.