Werken in de Pyreneeën

Inmiddels zijn we 4 weken verder. Toen ik hier op de boerderij aankwam, was het medehelper Mattias, Argentijn, die mij verwelkomde op de tweede verdieping. Met hem heb ik 10 dagen samen mogen werken. Hij is inmiddels weer terug naar Argentinië. We zijn een paar dagen zelfs met zijn vieren geweest, drie Argentijnen en ik. Twee broers, die het plan hebben zich in Kroatië te vestigen. Hun overgrootouders kwamen uit voormalig Joegoslavië en daarom kunnen zij daar papieren voor regelen. De oudste broer, Vladimir, spreekt goed Engels en houdt erg van koken. Dat was natuurlijk welkom, probleem voor mij was echter wel, dat zij gewend zijn ruim na 22.00 uur te gaan eten. Ik ging dus vaak met een volle maag naar bed, want ik blijf wakker worden rond 08.00 uur en ik doe nog steeds niet aan siësta’s. En het was natuurlijk veel vlees eten, twee keer zelfs van de barbecue. Alle drie zijn ze tussen de 25 en 29 jaar oud. De meeste helpers blijven maar 2 weken, dus de broers zijn inmiddels ook alweer vertrokken. Drie dagen lang ben ik de enige helper geweest, ik kon weer mijn eigen ritme bepalen, best fijn. Drie dagen geleden is er een Engelse jongeman van 18 jaar begonnen. Hij wilde graag op een jacht bij Antibes werken, maar het seizoen werkte hem tegen, dus moest hij iets anders verzinnen. Raph komt uit Bournemouth en is verrassend zelfstandig voor zijn leeftijd. Hij wil er een jaar of zo tussenuit en daarna misschien naar de universiteit. En vanaf morgen komt er een Chileens stel werken. Het zal dus weer een beetje druk worden.

Je ziet, het is een komen en gaan van allerlei mensen. Heel interessant te horen waarom ze hier komen werken en wat hun plannen zijn voor de toekomst. Met mijn Spaans gaat het steeds beter, maar door de Argentijnse invloeden, moet ik oppassen geen Zuid-Amerikaans dialect te leren. Boer Mel en ik spreken Engels en nu met Raph natuurlijk ook.

Naast de terugkomende taak van de stal schoonmaken heb ik al van alles gedaan. Hout splijten en stapelen, grote stukken stam netjes stapelen voor de opslag, stenen rapen van de weilanden, uitgereden mest met de riek verspreiden en vanaf vandaag struiken omzagen en de takken opruimen. Ik heb mij, zeker door het lopen van de Camino, maar nu ook door de gezonde buitenlucht en het fysieke werk, lange tijd niet zo gezond en sterk gevoeld. Laatst wilde ik mijn spijkerbroekenriem omdoen, daar moeten twee gaatjes bij gemaakt worden!

Een tijdje geleden vroeg boer Mel of het werken op deze boerderij is wat ik ervan had verwacht en of ik nog steeds wil blijven overwinteren. Vorig jaar heeft hij de hele winter namelijk alles alleen moeten doen. Na vier weken kan ik echt zeggen, dat ik hier overwinteren geweldig zou vinden!

Laatst vroeg Mel mij bij zich. Ik had die dag voor het eerst mest verspreid en hij vond dat ik dat veel te precies deed. Ik had een derde deel van een weiland gedaan in 3 uur tijd en dat was te langzaam, terwijl ik keihard gewerkt had. Ook had hij mij eerder gevraagd verder te gaan met het opruimen van een helling en dat had ik te letterlijk genomen. Met een hark had ik ook alle takjes en dennenappels naar beneden gewerkt. Over het algemeen is hij gelukkig tevreden over mijn werk.

Mel, een interessante man. Ik ken hem nog niet zo goed. Ik kijk de kat een beetje uit de boom en er is sowieso afstand tussen boer en boerenknecht. Wel hebben we zo af en toe een leuk gesprek, als hij er even bij gaat zitten als ik hem tijdens zijn stalronde opzoek.

En hoe is het nu met Léa? Zij heeft helaas door haar studie de Camino niet kunnen afmaken en is inmiddels stage aan het lopen. Zij wil “specialist educator” worden, een maatschappelijke functie. In november ga ik haar een weekje opzoeken in Pontoise, 30km boven Parijs.

Inmiddels heb ik mijn vervroegde pensioen aangevraagd. Dit gaat in als ik 62 en 3 maanden oud ben. Vanaf dan mag ik er namelijk bij blijven werken, zoals wat ik nu doe. Omdat ik in Spanje woon, moet ik een "verklaring van in leven" zien te scoren bij de gemeente alhier.

Nou, dat is het even voor nu.