Dag 11 van Tosantos naar Agés, 23km
Door: AlexB
Blijf op de hoogte en volg Alex
23 Mei 2017 | Spanje, Agés
Gistermiddag komt er een Hongaar met een bepakte ezel aanlopen. Dat wekt natuurlijk de belangstelling. Hij heeft een eigen Caminostempel die ik natuurlijk wil hebben.
Om 18.00 uur help ik in de keuken en om 20.00 uur eten we aan een lange tafel. Eerst wordt er gezongen in 5 talen voor Jessie (USA) en Kirsten (Denemarken). Normaal gesproken krijg je één glas wijn bij het eten, maar de Spanjaarden hebben wijn in een doos gekocht en hebben die in de koelkast gezet voor algemeen gebruik. Na het eten gaan we naar een kamer die ingericht is voor gebed.
We lezen een pamflet met teksten in 5 talen. Daarna krijgt iedereen een papiertje met de tekst van iemand die dit heeft achtergelaten, met redenen om de Camino te lopen. Dat was best wel emotioneel. Als je dit wilde kon je ook zelf een briefje schrijven. Het leek mij een goed idee dit vast te leggen, dus ik heb een briefje over mijn boosheid opgeven geschreven.
Ik heb een deken geregeld, want mijn lakenzak is soms een beetje te dun.
Om 22.30 moet het licht uit en om 6.30 uur mag er pas opgestaan worden.
Dit was weer een goede nacht (pas om 5.30 uur wakker). Bij dit ontbijt is er naast de jam ook een bordje paté. Om 7.30 uur gaan we weer eens gevijven op pad. Dat duurt niet lang want Maria breekt/kneust haar grote teen. Ze waren een beetje achtergebleven dus Anton belde om af te spreken in Burgos (eindpunt morgen).
Vandaag is het een afwisselend landschap. Vlakke stukken en dan weer op en neer. Bossen afgewisseld door graanvelden (soms doperwten, die rauw heerlijk zijn). Halverwege een langer stuk is een “oase”. Daar rusten we met rosé, een banaan en een ei.
Ingola loopt op pijnstillers en Arianna loopt op haar sandalen, want haar hakken zijn kapot. Met mij gaat het erg goed. Zelf heb ik kleine pijntjes, maar die horen ook bij mijn leeftijd. Het ritme van de Camino heb ik onder de knie en ik heb het erg naar de zin met de groep en met de mensen die ik ontmoet. Ik ben niet een zweverig type, maar de Camino doet wel iets met mij.
Het wordt wel een beetje warm als we de laatste vier kilometer naar Agés lopen. Albergue El Pajar de Agés (pajar is een opslagplaats voor stro) is erg modern, maar de buitenkant ziet er uit als een vakwerkhuis . De douche is heerlijk en er is een wasmachine.
Om 16.00 komt Nadia aanlopen. Dat is al weer vijf dagen dat we haar zagen.
Bedankt voor al jullie reacties!
Om 18.00 uur help ik in de keuken en om 20.00 uur eten we aan een lange tafel. Eerst wordt er gezongen in 5 talen voor Jessie (USA) en Kirsten (Denemarken). Normaal gesproken krijg je één glas wijn bij het eten, maar de Spanjaarden hebben wijn in een doos gekocht en hebben die in de koelkast gezet voor algemeen gebruik. Na het eten gaan we naar een kamer die ingericht is voor gebed.
We lezen een pamflet met teksten in 5 talen. Daarna krijgt iedereen een papiertje met de tekst van iemand die dit heeft achtergelaten, met redenen om de Camino te lopen. Dat was best wel emotioneel. Als je dit wilde kon je ook zelf een briefje schrijven. Het leek mij een goed idee dit vast te leggen, dus ik heb een briefje over mijn boosheid opgeven geschreven.
Ik heb een deken geregeld, want mijn lakenzak is soms een beetje te dun.
Om 22.30 moet het licht uit en om 6.30 uur mag er pas opgestaan worden.
Dit was weer een goede nacht (pas om 5.30 uur wakker). Bij dit ontbijt is er naast de jam ook een bordje paté. Om 7.30 uur gaan we weer eens gevijven op pad. Dat duurt niet lang want Maria breekt/kneust haar grote teen. Ze waren een beetje achtergebleven dus Anton belde om af te spreken in Burgos (eindpunt morgen).
Vandaag is het een afwisselend landschap. Vlakke stukken en dan weer op en neer. Bossen afgewisseld door graanvelden (soms doperwten, die rauw heerlijk zijn). Halverwege een langer stuk is een “oase”. Daar rusten we met rosé, een banaan en een ei.
Ingola loopt op pijnstillers en Arianna loopt op haar sandalen, want haar hakken zijn kapot. Met mij gaat het erg goed. Zelf heb ik kleine pijntjes, maar die horen ook bij mijn leeftijd. Het ritme van de Camino heb ik onder de knie en ik heb het erg naar de zin met de groep en met de mensen die ik ontmoet. Ik ben niet een zweverig type, maar de Camino doet wel iets met mij.
Het wordt wel een beetje warm als we de laatste vier kilometer naar Agés lopen. Albergue El Pajar de Agés (pajar is een opslagplaats voor stro) is erg modern, maar de buitenkant ziet er uit als een vakwerkhuis . De douche is heerlijk en er is een wasmachine.
Om 16.00 komt Nadia aanlopen. Dat is al weer vijf dagen dat we haar zagen.
Bedankt voor al jullie reacties!
-
23 Mei 2017 - 16:44
Daan:
Klinkt goed Alex! Kom je nog toe aan lezen of heb je daar geen tijd voor? Houd
vol! -
23 Mei 2017 - 17:52
Heide:
Hi Alex,
Ontzetten leuk om dit elke dag te lezen en te horen wat je allemaal meemaakt! Bijzonder om zo veel verschillende mensen tegen te komen. Je schreef dat de Camino iets met je doet. Ben eigenlijk heel benieuwd wat het doet en waardoor dat komt. -
23 Mei 2017 - 21:26
Marco Vogels:
Goed om te horen dat de groep van vijf weer bij elkaar zijn.
Geniet ervan en van de mooie omgeving zoals je die beschrijft.
één woord; RESPECT -
23 Mei 2017 - 22:28
Herman Boon:
Het is mij goed zo je dagelijkse verhaaltje te lezen, ben ik er ook een soort van er bij :-)
Hub, boosheid aan de kant en positief vooruit !
Gods zegen en blijf hem op zetten Kanjer Alex.
Hartelijke en Lieve groet,
Herman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
