Verder met de Camino del Norte

Pozueta - 25,0 km - Bilbao - 39,2 km - Oltón - 32,1 km - El Pontarrón de Guriezo - 26,3 km - Santoña - 24,5 km - Güemes - 30,0 km - Boo de Piélagos - 34,3 km - Cóbreces - 30,3 km - Estrada - 32,3 km - Cué

Totaal gelopen: 2288,7 km

22-8

We ontbijten met zijn allen. Het gaat een beetje chaotisch, maar het ontbijt is goed, met een cake en zelfs met muesli en yoghurt. Vandaag zijn er 2 grote klimmen en afdalingen, de laatste om Bilbao binnen te lopen. De herberg is al in de buitenwijken en ligt in een rustige omgeving. We hebben bijna niet gepauzeerd en zijn erg vroeg. De deuren gaan pas om 15.00 uur open, dus we zetten de rugzak in een rij. De hospitalero zit buiten te eten. Naar beneden via zo'n 100 treden komen we in een drukker deel van de stad met een terras, waar net mensen opstaan. Er is een optocht met grote poppen, met muziek. Als we om 14.45 uur terug zijn, is de rij rugzakken, op de onze na, allemaal weg. We hebben nu wel een slaapplek, maar hebben niet een mooie slaapplek kunnen vinden. De hospitalero heeft de deuren al om 14.00 uur open gedaan. De rij rugzakken heeft voor hem geen betekenis, maar ons dat vertellen, vond hij ook niet nodig. Dat raakt mij wel en ik kan het niet loslaten. Bij het inschrijven doet hij ook vervelend tegen mij.

23-8

Voor het eerst in mijn pelgrimstocht wordt het lichten daadwerkelijk door de hospitalero aan gedaan en hij schept er plezier in mensen wakker te zien schrikken. Zo zijn we wel lekker op tijd op pad. We hebben het wilde plan vandaag zo'n 38km te lopen. Dit zodat we in een kleinere en goed aangeschreven herberg kunnen overnachten. De hospitalero vertelt, dat het vandaag 40 °C gaat worden. We hebben een herberg 8km eerder op het oog, mocht het te zwaar worden. Bilbao uitlopen neemt nogal wat tijd in beslag. We lopen de officele variant, dus niet in het noorden langs de rivier (saai en al door mij een keer gelopen), maar in het zuiden. Dit is 7km langer, maar wel mooier. De herberg is de lange dag waard. Het is een donativo herberg. Het eten is heerlijk en de ambiance is prettig. Ik heb geen schone kleren meer, dus ik doe een handwas en loop rond in mijn pyjama, zonder onderbroek. Het eten begint met een voorstelrondje en daarna salade, een grote pan pasta en een pudding toe, begeleid door rode wijn (en water). Na afloop is er een seance door Filippe, die met grote schalen trillende geluiden en klokslagen voortbrengt.

24-8

We staan om 06.15 uur op en na betaling van de donativo (die ons beiden €20,- waard is) gaan we op pad. We kiezen voor de officiële route, die 7km langer is. Deze is meer inlands en is erg mooi. In Castro Urdiales, een leuk havenstadje, doen we een koffie met iets lekkers. Het stuk deze staan in- en uitlopen is recht toe recht aan, het centrum is mooi en oud, met een kasteel en een mooie kerk. Als we een bakker zoeken, worden we aangesproken door 2 Franse echtparen, die willen weten over onze Camino. Tegen 18.00 uur komen we aan bij een café, waar er boven een paar kamers zijn. Daar hebben we het rijk voor ons alleen. Het is wel aan de N-634, met veel verkeer en het is een krakkemikkige bedoening. Ook het pelgrimsmenu is veel te weinig en bestellen beiden nog een tortilla. Het valt allemaal dus erg tegen en dan is het ook nog warm op de kamers.

25-8

Léa heeft heel weinig en ik iets meer geslapen. Gisteren was het nog ongeveer 35°C met zon, vandaag is het 22°C met zo af en toe regen. De wandeling heeft 2 klimmetjes en dus ook afdalingen van 250m. De laatste afdaling, naar Laredo is zo glad geworden door de regen, dat Léa 2x uitglijdt. Gelukkig is een rugzak ook een soort airbag. Van een afstand ziet Laredo er nogal apart uit. Het loopt uit als een soort schiereiland, waar een bootje een overtocht naar Santoña verzorgd. Heerlijk is het, over het strand naar het uiteinde lopen. De herberg is even buiten het stadje. De mannen en vrouwen slapen gescheiden. Léa doet een kleine siësta en ik loop naar het centrum van het stadje om de was te doen bij een wasserette. Daarna hebben we een Menu del Dia (dagmenu) in het centrum. Voor €16,- p.p. een keuze uit voor- en hoofdgerecht, een fles rosé en een koffie na. We moeten helaas wel om 21.30 uur binnen zijn.

26-8

3 maanden onderweg vandaag!

Ook vandaag miezert het. Bij het inpakken vraagt een Koreaan waar ik vandaan kom. "Oh, Hiddink!". Ik moet meteen met hem op de foto. Wat die man voor Zuid-Korea betekent heeft. We vertrekken pas om 08.15 uur. Eerst een ontbijt, de bakker gaat vandaag pas om 08.30 open, dus we hebben een goede timing. Na een strand is er een lastige klim, rotsen en gladde stukken nat geworden. Léa valt een keer en zit onder de modder. Ik lag ook bijna een keer languit. Jammer dat het bewolkt is met af en toe regen, want het volgende stuk is over het strand naar Noja. We zijn al om 16.15 in Güemes, een grote herberg. We krijgen een ruime zaal waar 8 eenpersoonsbedden staan. Na een leuke presentatie over de donativo herberg, eten alle 51 pelgrims in de eetzaal. Een lekkere soep, pasta en een toetje, met rode wijn erbij. Ik ben zo moe, dat ik al om 21.00 uur naar bed ga. Léa vertelt mij later, dat ik leuke muziek en meezingen gemist heb.

27-8

Ook het ontbijt is gezamenlijk. Ik zit net als gisteren naast Ivan, die 7 juni vanuit Brugge is vertrokken. Hij heeft het moeilijk, want hij mist zijn vrouw, zijn vrienden en ook het hondje, maar hij zal doorzetten. Veel pelgrims stoppen in Santander met hun wandeling, omdat daar een vliegveld is. Léa en ik hebben besloten om niet in Santander te overnachten, maar door te lopen naar een herberg in Boo de Piélagos. Het stuk tot aan Somo is prachtig. We praten onderweg na over de bijzondere sfeer in Güemes. We lopen een stuk langs mooie rotskusten en strandjes. Als we de veerboot naderen, gaat het echt regenen, geen miezer deze keer. Als we in Santander aankomen is het weer droog. We doen een Burger King. Dan heb ik dat ook eens meegemaakt. Een fabriek met junk food. Ik doe een poging met een salade, maar kan niet om een burger heen. Santander proberen we zo snel mogelijk uit te geraken, maar dat valt niet mee. Het is een lange, drukke straat, die eindeloos lijkt. Pas als we Boo naderen, wordt het uitzicht weer landelijker. De herberg is prima, maar voor ons toch aan de dure kant.

28-8

Het is een licht deprimerende wandeldag. Het regent af en toe flink, de route is lange tijd langs een dubbele rij pijpleiding, er is een fabriekscomplex en het is veel lopen langs drukke wegen. Pas als we (met Alexis, die we tegenkwamen) gaan lunchen in het toeristische, maar nu (maandag) rustige stadje Santillana del Mar, klaart alles op. Als we na Cóbreces naderen, krijgen we de laatste bui over ons heen. We overnachten in een grote hostel (160 slaapplaatsen, ook voor zomerkampen) in kamers met 10 stapelbedden, erg ruim. De rugzak moet in een vuilniszak, om verspreiding van bedbugs tegen te gaan. Eten kunnen we aan de overkant van de straat. Ik ga voor heek en een portie sardientjes. Het is gezellig aan tafel met 4 anderen.

29-8

Het ontbijt is in een grote zaal en is prima. Het is prima wandelweer, als het maar droog blijft, een graad of 22. Léa heeft voor ons geboekt in een appartement voor 4 personen. Of we alleen zijn zal moeten blijken. De wandeling is in het begin in de buurt van de kust, prachtige stranden en kliffen. Het zijn dreigende luchten, maar amper regen. In Comillas doen we boodschappen voor de lunch en als we een uur later een surfhostel zien vragen we of we onze lunch daar mogen opeten, met een koffie er bij. In San Vicente de la Baquera dien we boodschappen voor het avondeten. Kant en klare soep uit een pak, pasta, een tomatensaus en een fles rosé. De slaapplek is bij een particulier. Een appartement met een kamer voor ons, gedeeld met een jongeman. De gastvrouw is niet echt mededeelzaam, maar we vinden ons weg wel. Ze brengt ook alvast het ontbijt langs. 2 Witte fabrieksboterhammen elk, boter en jam uit pakjes, 3 decafé oploskoffie, schandalig simpel. Er zijn bekenden in het andere appartement en we maken het gezellig. Het is wel behelpen met pasta koken, want de kookplaat doet het niet goed. Bij het andere appartement wel, dus daar maakt Léa het af. We gaan laat naar bed.

30-8

Léa schrijft een net briefje met verbeterpunten en krijgt daar later een whatsapp antwoord op, dat als we gisteravond deze verbeterpunten hadden gemeld, zij ons eruit gezet zou hebben. Ook dit maak je soms mee. We laten onze Camino er niet door verpesten. We vertrekken laat. Bij het eerstvolgende dorp komen we Caroline tegen, een Française, die we al vaker hebben gesproken. Zij was van plan met de trein een stuk over te slaan. Ze besluit met ons mee te lopen. Na 10 km snelweg en zo, wordt het plots een mooi smal pad in de buurt van kliffen. We lunchen 3 meter van de afgrond, op een richel, geweldig. We lopen een natuurlijke brug over en zien ook een "bufon". Door een gang wordt zeewater als een geiser omhoog gestuwd. Caroline gaat nog 7km verder lopen, maar een camping en wij komen pas om 19.30 uur aan in ons pension. Ons was aangeraden te reserveren in het restaurant vlakbij. We eten heerlijk lokaal eten en ik bestel er ook een fles cider bij. Ik vraag de mannen aan de buurtafel hoe je dat drinkt: Van een meter hoogte in een schuin gehouden glas een bodem opvangen en meteen achteroverslaan. Het drinkt heerlijk weg.