De laatste dagen met Léa

La Pesa - 29,0 km - Duesos- 15,7 km - Priesca - 25,1 km - Peón - 14,9 km - Gijon - 32,2 km - San Martin de Laspra - 32,9 km - Soto de Luiña - 20,2 km - Cadavedo

Totaal gelopen: 2482,8 km

31-8

Het is stralend weer als we vertrekken. Léa is stilletjes en later geeft zij aan dat ze ziek is. Zelf voel ik mij ook niet erg lekker, maar een apotheek voor een zelftest, is in de omgeving niet te vinden. Om 16.30 gaat de supermarkt in Nueva open en we komen er aan als de deuren net open gaan. We doen inkopen om te kunnen koken. Daardoor komen we vrij laat aan bij de herberg. Deze ligt op een heuvel, naast een kerk en met nog één huis erbij. We krijgen een stapelbed op de gang tussen 2 slaapzalen, de laatste keus. Helaas zijn er alleen 2 microwaves, want het gas werkt niet in de keuke. Er is wel een automaat, waar je o.a. kant-en-klaarmaaltijden kunt kopen. Dat betekent dat we de helft moeten meenemen voor de volgende keer avondeten. Het wordt desondanks een gezellige avond.

1-9

De eerste 10km van de wandeling zijn prachtig, dicht langs de grillige voelt. Léa voelt zich niet goed, maar wil kost wat het kost doorlopen. In Ribadesella gaan we naar een Centro de Salud (dokterspost). Na anderhalf uur weet Léa, dat ze last heeft van gastritis en ze krijgt medijnen mee. Het is nog lang lopen tot de volgende albergue. We komen er pas om 19.00 uur aan. Al mijn kleren moeten in de was vandaag. De herberg is donativo. Om 20.00 uur is het avondeten. Zeven pelgrims krijgen linzensoep met brood en sla en een yoghurtje na. Wel een beetje weinig.

2-9

We geven beiden maar €15,-, omdat het eten karig was en de eigenaren zich erg afzijdig hielden. Léa wil geen rustdag inlassen, dus we gaan toch op pad. We hebben geboekt voor een plek 24 km verderop, maar na 15 km is er herberg in Priesca. Hier was ik 5 jaar geleden ook al eens, een erg mooie plek. Je kunt er ingrediënten kopen om zelf te koken. Reece, de Zuid-Afrikaanse jongeman is er ook, wat leuk hem weer te zien. Hij had last van zijn kuiten. Na een rustdag is alles weer in orde. We bezoeken de mooie kerk met fresco's. Ik kook gekleurde pasta, met tomatensaus, pesto en doperwtjes. Vooraf chips met plakjes chorizoworst. Lekker vroeg naar bed.

3-9

Het ontbijt is in de iets te kleine keuken. Het is gezellig. Als we een tafeltje langs de weg hebben gevonden voor onze lunch, zien we een 8-tal auto's met aanhangkarretjes voor hun honden langskomen. Bovenop één zo'n karretje liggen 2 geschoten everzwijnen. Niet om aan te zien. Het is nog een erg steile klim en afdaling tot Peón. Daar kunnen we bellen om opgehaald te worden voor de herberg 3,6 km van de route af. De herberg is een beetje ouderwets. Later horen we over de familie, die de herberg runt. Ze zijn bevlogen. De 3 broers hebben hier ook geboekt. Er is nog een Franstalige Belgische, die blij is met Léa. Twee van de Tilburgse broers hebben de 88 tempelroute gelopen in Japan. Dat is nog eens wat, ik heb er over gelezen.

4-9

Iedereen wordt om 07.00 uur aan het ontbijt verwacht. Nadat we allen zijn afgezet in Peón, begint het meteen met een stevige klim. Eenmaal boven begint het zachtjes te regenen. Beneden is Gijon te zien. Léa heeft een kamer bemachtigd in de binnenstad bij een hostel voor studenten. Over een week is het weer bestemd voor hen, maar nu kunnen wij er nog terecht. Het strand en het oude centrum zien er indrukwekkend uit. We doen een toeristich rondje door de Cimavilla wijk. Ik moet mijn was weer eens doen en dat kan in een wasserette. Daarna ontmoeten we elkaar en gaan naar een Sidreria. Het is er zo druk, dat we maar geen cider bestellen, dat door de obers wordt ingeschonken van een meter hoog.

5-9

Na meer dan een week van goed wandelweer is het vandaag voor het eerst weer meer dan 30°C. We willen graag in donativos overnachten. Het is niet zo duur en de sfeer is vaak beter. Vandaar dat we meer dan 30km gaan lopen vandaag. Gijon uit is niet echt leuk, maar daarna komt er een lang stuk industrie. De wind staat voor ons verkeerd en we krijgen zo de geuren mee, die erbij horen. Na een stevige klim is het landschap weer erg mooi. Helaas heeft de volgende stad, Arvilés ook een industriegebied. Ook twee keer in een stad overnachten trekt ons niet. Wat we al vreesden, onze herberg is na de steile afdaling naar Salinas, weer omhoog. We komen laat aan en we hebben pech. Er zijn nog maar 2 bedden over. Eén bij een groep van 7 Taiwanesen en één bij een Duitse man. Er wordt een wandelingetje georganiseerd naar een mooi uitzichtpunt, waar de ondergaande zon mooibt we zien is. Het blijkt, dat de Duitse man elke 3 minuten wakker schrikt met hetzelfde riedeltje wakker schrikken, vloeken en weer verder slapen. Ik besluit maar naar beneden op een sofa te gaan slapen.

6-9

Vandaag is de laatste wandeldag van Léa. Zij heeft voor morgen een vlucht geboekt terug naar huis. Sinds een paar dagen hebben we het over haar vertrek gehad. Het is onwaarschijnlijk hoe onze ontmoeting is verlopen en wat we samen hebben meegemaakt. De Camino is zo intens en wij hebben ruim 2 maanden dat samen beleefd. We willen een laatste dag die daarbij past. Léa belt nog voor de zekerheid naar de herberg die zij eergisteren heeft gereserveerd, om zeker te zijn van de kamer met 1 stapelbed. De eigenares appt dat er iets is misgegaan en dat we een ppelgrm op de kamer hebben. Dat zal die Duitser toch niet zijn? Hij zei aan het ontbijt, dat hij maar 20 km zou lopen, dus dat zal wel niet. Ter afscheid doen we een lunch bij een Sidreria. Ik reserveer er voor de zekerheid. We eten heerlijk en te veel. Léa krijgt onder het lopen last van het eten van gisteren en na veel sanitaire stops en een zware wandeling komen we om 19.00 uur aan bij de herberg. Het doemscenario wordt bewaarheid. De Duitser heeft ook 32 km overbrugt. Ik vraag hem of we bij hem op de kamer komen, want de eigenaar weet dat niet. Het ontaard in een ruzie, waarna we besluiten in een pension te overnachten. Ik kom mijn oude zelf weer eens tegen, als ik Duitse scheldwoorden niet kan negeren. De gezelligheid van samen eten met pelgrims missen we nu, maar een ongestoorde avond hebben wij zo wel.

7-9

In 10.00 uur stapt Léa op de Alsa-bus naar Avilés. Voor mij is het weer alleen verder, heftig. Vandaag 5x een dorp, een afdaling, een riviertje en een klim naar het volgende dorp. Erg pittig en dat met mijn hoofd er niet helemaal bij. Het is maar 20km, maar vermoeid kom ik aan in Cadavedo. De herberg zou een wasmachine en droger hebben en je zou er kunnen koken volgens de Buen Camino app, maar niets van dat al. Er is alleen een microwave. Ik doe de handwas, hang die beschut op, want het regent af en toe en koop een kant-enklaarmaaltijd bij de supermarkt verderop.