Dag 35 naar huis
Blijf op de hoogte en volg Alex
16 Juni 2017 | Nederland, Rijswijk
Om 17.00 uur ga ik douchen en doe ik mijn nieuwe kleren aan. We hebben om 20.00 uur afgesproken op het plein. Voor die tijd wil ik een bodem in mijn maag hebben, dus eet ik een mixed salad en groene pepers, met brood er bij. Dat vult goed.
Op het plein ontstaat een volledig Duitse groep (die om mij te ontzien vaak in Engels vervalt). De meesten drinken bier en de fles rode wijn die ik heb gekocht wordt door Kevin en mij soldaat gemaakt. Ondertussen komen er nog een paar bekende pelgrims langs. Ik neem zodoende nog afscheid van Carolanne en Debbie en even later van Taylor.
Als er bier en sigaretten wordt opgehaald, ben ik een tijdje alleen met Anja, die ik al een paar maal was tegengekomen tijdens de Camino, maar nooit mee in gesprek was geraakt (“jij was altijd met die andere meiden bezig”). Wanneer ik vraag waarom zij de Camino doet, ontwijkt zij de vraag. Ik stel voor dat ik mijn verhaal vertel en dat zij dan mag beslissen of zij het hare kwijt wil. Anja heeft 7 jaar geleden haar man verloren aan kanker en voelt nog steeds niet dat ze verder kan. Zij zegt dat ze dit tijdens de Camino aan niemand anders heeft verteld, wauw.
Een uurtje later vertelt Ralf dat een jaar geleden zijn dochter van een jaar oud aan een agressieve soort kanker is overleden. Daarbij houd ik het natuurlijk niet droog. Ralf heeft weinig steun ervaren in zijn omgeving en is blij zijn verhaal te kunnen vertellen.
Mijn plan was om tegen 22.00 uur naar bed te gaan, omdat om 4.00 uur een taxi voor het hotel klaar zal staan om mij naar het vliegveld te brengen, maar de avond is zo belangrijk, dat ik besluit door te gaan. Als de politie langs komt op het plein, want bier drinken mag daar eigenlijk niet, verhuizen we naar een andere plek.
Om 3.00 uur ga ik na een hartelijk afscheid naar mijn hotel. Alles inpakken en ik sta op tijd buiten.
In de taxi val ik zo af en toe in slaap. Misschien was dit niet zo’n goed idee, hiervoor ben ik te oud.
Op het vliegveld slaap ik ook een tijdje, nadat ik gevraagd heb of iemand mij wakker wil maken mocht dit nodig zijn. Ik heb last van mijn rug, omdat het vannacht verraderlijk koud was en mijn T-shirt met fleece niet dik genoeg waren. Van de vluchten naar Madrid en Amsterdam maak in niet veel bewust mee. Alles gaat voorspoedig, dus ik sta om 12.30 op station Den Haag Hollandsch Spoor. Daar staat Lilian mij op te wachten.
Op het plein ontstaat een volledig Duitse groep (die om mij te ontzien vaak in Engels vervalt). De meesten drinken bier en de fles rode wijn die ik heb gekocht wordt door Kevin en mij soldaat gemaakt. Ondertussen komen er nog een paar bekende pelgrims langs. Ik neem zodoende nog afscheid van Carolanne en Debbie en even later van Taylor.
Als er bier en sigaretten wordt opgehaald, ben ik een tijdje alleen met Anja, die ik al een paar maal was tegengekomen tijdens de Camino, maar nooit mee in gesprek was geraakt (“jij was altijd met die andere meiden bezig”). Wanneer ik vraag waarom zij de Camino doet, ontwijkt zij de vraag. Ik stel voor dat ik mijn verhaal vertel en dat zij dan mag beslissen of zij het hare kwijt wil. Anja heeft 7 jaar geleden haar man verloren aan kanker en voelt nog steeds niet dat ze verder kan. Zij zegt dat ze dit tijdens de Camino aan niemand anders heeft verteld, wauw.
Een uurtje later vertelt Ralf dat een jaar geleden zijn dochter van een jaar oud aan een agressieve soort kanker is overleden. Daarbij houd ik het natuurlijk niet droog. Ralf heeft weinig steun ervaren in zijn omgeving en is blij zijn verhaal te kunnen vertellen.
Mijn plan was om tegen 22.00 uur naar bed te gaan, omdat om 4.00 uur een taxi voor het hotel klaar zal staan om mij naar het vliegveld te brengen, maar de avond is zo belangrijk, dat ik besluit door te gaan. Als de politie langs komt op het plein, want bier drinken mag daar eigenlijk niet, verhuizen we naar een andere plek.
Om 3.00 uur ga ik na een hartelijk afscheid naar mijn hotel. Alles inpakken en ik sta op tijd buiten.
In de taxi val ik zo af en toe in slaap. Misschien was dit niet zo’n goed idee, hiervoor ben ik te oud.
Op het vliegveld slaap ik ook een tijdje, nadat ik gevraagd heb of iemand mij wakker wil maken mocht dit nodig zijn. Ik heb last van mijn rug, omdat het vannacht verraderlijk koud was en mijn T-shirt met fleece niet dik genoeg waren. Van de vluchten naar Madrid en Amsterdam maak in niet veel bewust mee. Alles gaat voorspoedig, dus ik sta om 12.30 op station Den Haag Hollandsch Spoor. Daar staat Lilian mij op te wachten.
-
16 Juni 2017 - 20:48
Marischka :
Welkom thuis Alex :-) -
16 Juni 2017 - 21:31
Herman Boon:
Welkom thuis Kanjer !
Beantwoord eer daags ook even mijn 7-22 reünie mailtje even !
Hartelijke en Broeder groet,
Herman -
16 Juni 2017 - 22:24
Bernadette:
Welkom terug in Nederland! Dat zal wel weer
wennen zijn.. gelukkig schijnt de zon
uitbundig! -
16 Juni 2017 - 23:09
Barbara:
Welkom terug. Goed dat je 's nachts zo lang mogelijk bent gebleven. Dat vergeet je nooit meer! Groeten, Barbara -
17 Juni 2017 - 21:06
Netty:
Lieve Alex,
Juist die laatste nacht en de beslissingen die je daarin genomen hebt maken het allemaal de moeite waard.
Deze nacht zul je je nog lang herinneren.
Het zal vreemd zijn om terug te zijn en je zult misschien wel even tijd nodig hebben om weer je plekje te vinden. Een ander plekje want je bent niet meer dezelfde Alex.
De tocht is nog niet voorbij. Ik wens je veel sterkte. Ik ben nu vrij maar hoop je gauw weer te zien.
Veel liefs en groetjes,
|Netty
-
19 Juni 2017 - 15:07
Fonger:
Welkom terug Alex,
Bijzonder om je verslag te lezen. Ik heb er van genoten. Temeer omdat ik er uitlees dat je je gaande de route steeds meer opent als mens. Naar mede- pelgrimmers, naar ons als lezer en naar je zelf. Net zoals een open Santiago schelp.
Verheug me om je volgende week op Vlieland te zien.
En sterkte met je terugkeer.
Fonger
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
