Uitstapje Toulouse en nog even Frankrijk

Beyries - 17 km - Orthez - Toulouse (2 dagen) - Saint-Jean-Pied-de-port - 22,3 km - Bidarray - 29,5 km - Saint-Pée-sur-Nivelle

Totaal gelopen 1859,1 km

10-8

François is al vertrokken, als wij opstaan. Ik bak eieren en we ontbijten met ons meegenomen brood. Omdat de auto van Virginie olie lekt, is het lang niet duidelijk of mijn trip naar Toulouse doorgaat. Ik zal achterblijven in Orthez en bericht afwachten. We lunchen bij een restaurant op een terras, waar we elk een dagmenu van €16,- nemen, met de gebruikelijke flessen koud kraanwater. We lopen nog even naar de kerk, over een oude brug, met de toepasselijke naam "Pont Vieux". De kerk is dicht, dus we nemen afscheid op een bankje ervoor. De gîte is geweldig, een oud gebouw achter een poort. De sleutel kon ik ophalen bij de Office du Tourisme. Het is wel om wennen zonder Léa mijn draai te vinden. Ik ben de enige in de gîte. Het is tijd dat ik mijn haar laat knippen. De derde kapper waar ik langsga heeft over een klein uur tijd voor mij. De vrouw vraagt mij nog of ik zeker weet, dat ik 5mm kort haar wil. Zij doet mijn baard en wenkbrouwen ook. Er komen 2 dames langs bij de gîte om het geld (€15,-) te innen en mij de laatste stempel van mijn eerste pelgrimspaspoort te geven. Ik weet met mijn beperkte Frans uit te leggen waar ik mee bezig ben. Eten doe ik in een zijstraatje, lekker uitgebreid, niet al te duur. Ik ga al voor 22.00 slapen.

11-8

Vannacht heb ik een tijdje wakker gelegen, op een voor mij bekende tijd, tussen 03.00 en 04.00 uur, de zogenaamde levertijd (bezig met wat ik op mijn lever heb). Mijn trein naar Toulouse gaat om 07.47 en voor die tijd wil ik naar de bakker. Ik ben natuurlijk een half uur te vroeg op het perron. Om 10.30 ben ik al in Toulouse. Ik wil een nieuwe rugzak kopen bij de Decathlon, want mijn oude rugzak stinkt door jarenlang zweten. Na veel passen en meten, ben ik niet tevreden. Bij een speciaalzaak helpt een aardige jongeman mij. Ik mag een Osprey rugzak inpakken om te zien of dat past. Helaas, te klein. Hij spuit een spray op mijn rugzak, waarmee hopelijk de geur verdwijnt. Ik vind de drukte van een grote stad niet prettig en ben blij als ik de Metro instap naar Balma(ten oosten van Toulouse), waar Virginie werkt en mij komt ophalen. Haar studio is even buiten de stad, waar zij met haar kat woont. We dineren buiten bij een zogenaamde Guinguette, een open plek op het gras, waar het goed toeven is. Het is wel apart hoe vertrouwd het voelt weer met haar op te trekken. In 2020 zijn we op de Chemin du Puy vaak samen opgetrokken en het lijkt dat we gewoon verder gaan waar we gebleven zijn.

12-8

Het plan is om te lunchen bij in een goed restaurant Cassoulet te eten, een regionale specialiteit van bonen en verschillende soorten vlees. Het ligt stevig in de maag. 's Middags rijdt Virginie ons naar een complex waar je kunt bowlen en biljarten. We willen Amerikaans biljarten. Het is spannend, vooral omdat ik in de fout ga met de zwarte bal, maar ik win nipt met 5-4. Virginie wil graag een keer revanche in Spanje. Na een lichte en gezond diner weer thuis, kijken we naar Domino, een goede actiefilm. 's Avonds doen we een wandeling en Virginie ziet een vallende ster. Dit weekend is er geen maan, waardoor ze goed te zien zijn. Als mijn wens is uitgekomen, laat ik het weten :0)

13-8

Om 10.15 zal ik opgehaald worden door Marie, mijn allereerste Blablacar-rit. Virginie brengt mij naar de parkeerplaats bij Metrostation Balma. Marie werkt bij de neonatologie afdeling. Dat brengt mij meteen terug naar de tijd van Lilian en mij met Livia in 2005. Léa wacht mij op bij het station. Goed om haar weer te zien! Zij heeft een kamer voor 2 getegeld bij de Refuge Municipal. Er is weer Bandas muziek te horen in het overvolle dorp. Er zijn veel toeristen en ook veel pelgrims, waarvan de meesten vanuit hier hun pelgrimage beginnen via de Camino Francés. We bemachtigen een tafeltje in één van de restaurantjes en nemen het er van.

14-8

Léa had Victor(31, Frans) tijdens mijn afwezigheid ontmoet. Hij loopt de komende dagen dezelfde route als wij. Wij lopen namelijk de Voie de Nive, van Saint-Jean-Pied-de-port naar Irún, het beginpunt van de Camino del Norte. Léa heeft de gebruikelijke Camino Francés ook al eens gelopen, 2 jaar geleden. We kopen eerst 2 broodjes, omdat onderweg niets te vinden zal zijn. De omgeving is prachtig en het is mooi weer. Door de groene heuvels lopen we gedrieën heuvel op en heuvel af. De gîte is in een dorp, Bidarray. In onze kamer staan 4 stapelbedden. Deze zijn op één na, allen bezet. We kopen een microwave maaltijd bij de Vival-supermarkt, met chips vooraf en rijstepap na, wen fles rosé er bij. Op onze kamer ligt de helft er al om 21.30 in, dus die gaan ook vroeg vertrekken. Er zijn namelijk meer hikers en bikers, dan pelgrims.

15-8

Het alarm gaat om 07.00 af, maar ik was er al even uit. Het ontbijt is zelfbediening uit de koelkasten. Vandaag een erg lastige etappe. Het is vandaag een national feestdag, de Maria-Tenhemelopneming, dus we hopen dat we iets te eten kunnen kopen onderweg. De hoogteverschillen zijn best heftig. We "beklimmen" bijvoorbeeld de Pas de Roland, maar later gaat het nog verder omhoog en omlaag. Gelukkig is het overwegend bewolkt, maar het is wel drukkend warm en we lopen een stevige 30 km. We willen via Espelette lopen, bekend van de pimiento of Espelette-peper. Een toeristisch dorpje dus, maar wij hebben er een gemalkelijke lunch. Dit is met afstand de zwaarste dag tot nu toe. Helemaal leeg komen we aan bij de gîte.